Perełki Trentino: Rifugio Roda di Vael – chata w sercu Dolomitów

Jesienią nie da się dwa razy przejść tą samą ścieżką – natura zmienia się jak kolorowe szkiełka w kalejdoskopie. Zieleń ustępuje miejsca żółciom, te pomarańczom, brązom i czerwieniom. Dach barwnych liści przerzedza się, wpuszczając coraz więcej szarości nieba. Przestrzeń wilgotnieje, materia butwieje, świat kurczy się i chowa przed zimą pod szeleszczącą pierzyną. W górach o każdej porze roku natura zmienia się z każdym krokiem – jak scenografia w teatrze szaleńca-marzyciela. Wystarczy, że ścieżka poprowadzi nas odrobinę wyżej, wystarczy, że niebo zasnuje się chmurami, że zawieje wiatr, że wyjdzie słońce, że pod innym kątem padnie światło. A jesienią? Jesienią w górach dzieje się prawdziwa magia – niepowtarzalny spektakl ciepłych barw, puszystych mgieł, zimnych skał i miękkiego światła. W pewien październikowy weekend zobaczyłam na własne oczy jak pięknie jesień czaruje Dolomity.

Val di Fassa – góry dla każdego

Trentino to wymarzony region dla miłośników gór: aż 70% tej włoskiej prowincji leży na wysokości ponad 1000 metrów, a 20% na ponad 2000 metrów! W Trentino aż 94 szczyty wznoszą się na wysokość ponad 3000 metrów! Położona na północy regionu, a w sercu Dolomitów dolina Val di Fassa jest idealnym celem wypadów dla… każdego. Gęsta sieć dobrze oznaczonych szlaków o różnym stopniu trudności sprawia, że każdy znajdzie tu coś dla siebie – niezależnie od kondycji, umiejętności i upodobań. Dolina oferuje bogatą ofertę miejsc noclegowych w absolutnie każdym standardzie i cenie. Pięknie się tu po górach chodzi, równie pięknie można na nie patrzeć z wygodnego restauracyjnego ogródka. Najpełniej się jednak moim zdaniem doświadcza w górskim schronisku, dlatego polecam Wam zatrzymać się chociaż na jedną-dwie noce w Rifugio Roda di Vael i wypić kawę o wschodzie słońca z widokiem na Dolomity.

Catinaccio – skalny lunapark

Schronisko Roda di Vael znajduje się w południowej części grupy Catinaccio – długiej grani biegnącej z północy na południe. Chata stoi na skalnym progu, przy skrzyżowaniu kilku ścieżek na okoliczne szczyty i via feratty. Za jej placami wznosi się olbrzymia trójkątna ściana wysokiej na 2806 metrów matki chrzestnej: Roda di Vaél i przepiękne, strzeliste turnie: przypominająca kształtem majestatyczne organy Cima Sforcella i turnia ze skalnym oknem – Torre Finestra, przy której rozpoczyna się trasa via ferraty Masare. Z łatwo dostępnej ze schroniska przełęczy Passo di Vaiolon (2560 m), można natomiast zmierzyć się z via ferratą Roda di Vael.

I choć miejsce to jest łatwo dostępne (choć tylko pieszo) i bogate w atrakcje, otoczenie jest tu bardzo dzikie, wijące się pomiędzy złomami skalnymi ścieżki wąskie i kręte, a pomiędzy porozrzucanymi niedbale przez naturę głazami harcują świstaki.

Rifugio Roda di Vael – górska chata na skalnym progu

Historia Rifugio Roda di Vael sięga początku ubiegłego wieku – zostało otwarte w 1906 roku, oferując 20 miejsc noclegowych. Od tamtej pory było kilkukrotnie remontowane, rozbudowywane i modernizowane, ale zachowało charakter schroniska. Pokoje są proste: piętrowe łóżka, w korytarzu wspólna łazienka z zimną wodą, dodatkowo płatny gorący prysznic, ale przytulne i ciepłe – jak dla mnie to wszystko, czego potrzeba w górach. Natomiast schroniskowa restauracja to – gwarantuję – spełnienie Waszych marzeń, bo czy można sobie wyobrazić coś lepszego niż aromatyczne włoskie spaghetti, obficie oprószone parmezanem, jedzone prosto z patelni na ponad 2200 metrów? W karcie znajdziecie wiele regionalnych przysmaków przyrządzonych jak w domowej kuchni. I taka też jest atmosfera w Rifugio Roda di Vael – domowa, rodzinna, a tworzy ją niezwykle charyzmatyczna szefowa schroniska Roberta, którą poznacie po tym, że wszędzie jest pełno i po serdecznym, głośnym śmiechu. Roberta jest dobrym duchem i siłą napędową tego miejsca od 2005 roku, a w jej oczach wciąż widać bardzo wyraźnie jak bardzo to kocha.

Poniżej schroniska, na małej przełęczy przy ścieżce na szczyt Col de Ciampac, stoi bufet Baita Pederiva.

Informacje praktyczne o Rifugio Roda di Vael

Początek jesieni to ostatni moment, żeby odwiedzić Rifugio Roda di Vael – schronisko zamyka się z pierwszym śniegiem (zwykle w pierwszych dniach października) i otwiera dopiero pod koniec maja. Opcji dojścia jest kilka, dlatego zostawiam Wam po prostu link do strony schroniska, gdzie znajdziecie opis wszystkich tras, aktualne ceny i formularz kontaktowy: STRONA SCHRONISKA RODA DI VAEL.

---

Uroki Dolomitów odkrywałam na zaproszenie Visit Trentino, a za piękne zdjęcia dziękuję @utah_filmmaking.

Nie chcesz przegapić żadnego wpisu? Kliknij TU i zapisz się do newslettera!

Podoba Ci się? Podaj dalej! Twoja rekomendacja bardzo mnie ucieszy.