7 zaskakujących faktów o Birmie

Birma (której aktualna nazwa po polsku brzmi Mjanma, co już samo w sobie może być zaskakującym faktem) staje się coraz popularniejszym kierunkiem turystycznym w Azji. Przez wiele lat izolowana przez wojskową władzę, coraz bardziej otwiera granice i wita serdecznym uśmiechem, który zapada w pamięć wszystkim gościom. Ten niezwykły uśmiech zdaje się nie schodzić z twarzy Birmańczyków, podróżnicy tymczasem wraz z mijającymi w Mjanmie dniami, coraz szerzej ze zdziwienia otwierają buzię. Czym tak się dziwią? Oto 7 zaskakujących faktów o Birmie (a po informacje praktyczne, trasę podróży, listę noclegów i inne zapraszam TU).

7 zaskakujących faktów o Birmie

Środa trwa tylko 12 godzin

Ale za to jest ich dwie. Według tradycyjnej birmańskiej astronomii tydzień liczy bowiem 8 dni. Aby dostosować kalendarz do międzynarodowych standardów, starożytni mnisi podzielili środę na pół- pierwsza „środa” trwa od północy do południa, druga od południa do północy.

Mężczyźni chodzą w spódnicach

Na Zachodzie kobiety włożyły męskie spodnie, tymczasem w Birmie zarówno mężczyźni, jak i kobiety chodzą w spódnicach. Tradycyjne birmańskie longyi ma kształt długiej tuby, w którą wchodzimy, a następnie nadmiar materiału zwijamy w dwa końce i układamy w węzeł- mężczyźni z przodu, kobiety z boku. Męskie i damskie longyi  różnią się też kolorami i wzorami tkaniny, noszone są natomiast przez przedstawicieli obu płci zarówno do biura, sklepu, na pole czy… boisko. Mimo że całe życie byłam fanką jeansów, przyznać muszę, że w upalnym i wilgotnym klimacie długa spódnica sprawdza się genialnie!

Birmańczycy są bardzo całuśni

Szczególnie podczas jedzenia. W każdym barze, restauracji, ze wszystkich stron dobiegają odgłosy cmokania. Jednak gdy się rozejrzysz, nie dostrzeżesz zatraconych w pocałunkach par. O co chodzi? O przywołanie kelnera! Tradycyjnym sposobem na zwrócenie na siebie uwagi obsługi w Birmie jest właśnie przeciągłe cmokanie.

Kobiety są zapominalskie

I często wychodzą z domu z zaschniętą maseczką na twarzy, której najwyraźniej zapomniały zmyć. Eeeee… nic z tych rzeczy. Nie tylko nie zapomniały, a wręcz specjalnie sobie namalowały te żółte paski, kręgi czy inne wzory na policzkach, przedramionach i dekolcie- sobie i swoim dzieciom, a czasem nawet mężowi. Pasta, której do tego użyły nazywa się thanaka, jest pozyskiwana z kory specjalnego drzewa i używana tradycyjnie w Birmie od ponad 2000 lat aby chronić skórę przed szkodliwym działaniem promieni słonecznych, odstraszać insekty, działać lekko przeciwzapalnie, zapobiegać nieprzyjemnemu zapachowi ciała i upiększać (jak makijaż).

Większość samochodów jeździ pod prąd

W Birmie obowiązuje ruch prawostronny i nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że około 90% samochodów w tym kraju ma również kierownicę po prawej stronie, co oznacza, że kierowca ma znacznie lepszy widok na chodnik niż na to, co dzieje się na drodze. Myślicie, że to przez troskę o pieszych? Tu Was niestety rozczaruję. To przez brawurowe zachowanie generała Ne Wina, który za swoich rządów, w 1970 roku, z dnia na dzień (sic!) zmienił ruch z pozostałego po brytyjskiej kolonizacji lewostronnego, na prawostronny. Tiziano Terzani w swojej książce „Powiedział mi wróżbita” (genialnej zresztą) przywołuje jako przyczynę tej decyzji wróżbę astrologa żony dyktatora- odwrócenie ruchu miało uchronić kraj przed nadchodzącym nieszczęściem. Druga, będąca w powszechnym obiegu teoria mówi o proroczym śnie generała. Jednak ani Ne Win, ani żaden wróżbita nie przewidział, że dziesiątki lat później rynek samochodowy nie przystosuje się do zmiany ze względu na fakt, że w krajach z których najtaniej można importować do Birmy samochodów, nikt ruchu z lewostronnego nie zmienił.

Birmańczycy żują krwiste surowe mięso

Takie wytłumaczenie może przyjść do głowy tym, którzy nie wierzą w wampiry a nie mogli nie zauważyć czerwono-brązowych zębów Birmańczyków i krwistoczerwonych śladów splunięć na ulicach. Jednak nie, to nie krew a betel, którego żucie jest sposobem na zabicie czasu- lekko narkotycznym i relaksującym i bardzo uzależniającym. Małe zwiniątka z liści, pasty wapiennej, betelu, czasem tytoniu i różnych przypraw można kupić za grosze na każdym kroku. Kilka minut żucia, siarczyste splunięcie pod nogi i… kolejne zawiniątko- tak mijają godziny i dni wielu Birmańczykom.

Odległości są w Birmie dłuższe

Jak inaczej bowiem wytłumaczyć fakt, że na pokonanie 600 kilometrów (z Bagan do Yangon) birmański pociąg potrzebuję 19 godzin?

A tak na serio serio, to Birma zaskoczyła mnie bardzo pozytwie wieloma rzeczami. Tak się wcześniej nasłuchałam i naczytałam, że brudno i drogo, że chyba spodziewałam się kraju trzeciego świata w paryskich cenach, a tymczasem było bardzo miło i przyjemnie, w standardzie za który nie bolało płacić oczekiwanej przez usługodawców ceny. Noclegi owszem, są droższe niż w Indonezji, Kambodży czy Wietnamie (choć udało nam się też spać w lokalnych wioskach za grosze, o czym już wkrótce Wam opowiem), ale standard jest naprawdę przyzwoity (a miał być grzyb i wilgoć niby…) a obsługa przemiła. Dodam, że jakość obsługi w restauracjach jest moim zdaniem w Birmie absolutnie najwyższa ze wszystkich azjatyckich krajów jakie do tej pory odwiedziałam i… równa, bez względu na klasę lokalu (a jadaliśmy zarówno w ulicznych garkuchniach jak i eleganckich lokalach), bo że Birmańczycy są przemili to chyba już każdy słyszał? Z przyjemnością potwierdzam, że nie jest to żaden mit i nic się w tym aspekcie nie zmieniło.

Trasę mojej podróży dookoła świata możesz sprawdzić TU.

Podoba Ci się? Daj lajka, podaj dalej! Twoja rekomendacja bardzo mnie ucieszy.

Nie chcesz przegapić żadnego wpisu? Kliknij TU i zapisz się do newslettera!