Kanton na cztery nogi – Atrakcje Guangzhou

Guangzhou, znane w Europie jako Kanton, to 4-te pod względem wielkości miasto w Chinach i 3-ci najważniejszy port przeładunkowy. Jedno z 5-ciu chińskich miast, które w wyniku postanowień zawartych z kolonizatorami po przegranej Wojnie Opiumowej, mogły prowadzić handel z Zachodem. Fabryka świata i centrum wystawiennicze Chin. Ma swoje własne tradycje kulinarne (mówi się, że w Kantonie je się wszystko co ma cztery nogi, poza stołem, co pływa, poza statkiem i co lata, poza samolotem) i swój własny język (kantoński, jeszcze trudniejszy niż mandaryński- naprawdę!). Mimo tego, sprawia wrażenie dużo bardziej chińskiego (przynajmniej w moim odczuciu) niż Shenzhen czy Szanghaj. Jest taki jakby prawdziwszy- z historią wypisaną na ścianach,  tradycją wplecioną w codzienne, azjatyckie życie.

Zarezerwuj najlepszy nocleg w Guangzhou

Spacerowaliśmy ulicami Kantonu przez 4 dni, coraz bardziej wsiąkając w jego klimat i przekonując się, że dobrze się czujemy w tej „chińskości”. Oto gdzie zaprowadziły nas ciekawość i nasze cztery (w sumie) nogi:

• Świątynia Sześciu Banianów (nie, nie bananów) zwana również Liurongsi z posągiem śmiejącego się buddy i wysoką na 55 metrów Pagodą Kwiatową (nazywaną tak ze względu na kształt daszków poszczególnych pięter przypominający płatki kwiatów), w której mieliśmy szczęście trafić na lekcje tradycyjnej kaligrafii. Pojawienie się białych twarzy wzbudziło nie lada zainteresowanie, w wyniku którego mistrz podarował nam własnoręcznie wykaligrafowany znak szczęścia i pomyślności.

• Najstarszy w Chinach Meczet Huaisheng, który był niestety w remoncie, ale warto tam wstąpić chociażby dla bardzo ciekawych starych zdjęć Kantonu, które można podziwiać w korytarzach świątyni.

• Deptak po obu brzegach rzeki Perłowej to wymarzone miejsce na wieczorne spacery. Podświetlone wszystkimi kolorami tęczy mosty i barki wprowadzają magiczny nastrój, kamienne ławeczki pozwalają na chwilę wytchnienia, tło muzyczne zapewniają liczne grupy Chińczyków tańczących, śpiewających lub uprawiających na deptaku wieczorną gimnastykę.

• Wyspa Shamian z kolonialną architekturą z czasów, gdy ten fragment piaszczystej ziemi był koncesją brytyjsko- francuską, pięknie odrestaurowana, w której cichych zaułkach chińskie młode pary pozują do zdjęć (każde chińskie miasto ma takie swoje ślubne zagłębie- chyba czas napisać o tym artykuł).

• Zhujiang New Town z fantazyjnymi budynkami Guangzhou Opera House i Central Library, widokiem na wysoką na 600 m (najwyższy budynek w Chinach i 4-ty na świecie) Guangzhou TV Tower i ciekawie zaprojektowanym deptakiem z jeziorkami, mostkami, kładkami i fontannami przecinającym las nowoczesnych wieżowców. Trafiliśmy tam na Festiwal Świateł, który wypełnił przestrzeń świetlnymi instalacjami- jeszcze nigdy spacer po downtown nie był tak przyjemny.

• Znajdująca się 17 km od centrum Kantonu Góra Baiyun (Białych Obłoków), na którą można wejść na własnych nogach, wjechać turystycznym busikiem lub kolejką linową. Z góry roztaczałby się (z pewnością) wspaniały widok na miasto, gdyby nie fakt, że przejrzystość powietrza pozostawia tu wiele do życzenia i widać jedynie zarys najwyższych budynków spowity przez białe obłoki- może stąd nazwa góry? Miejsce to jednak zdecydowanie jest warte polecenia z uwagi na tropikalny las porastający zbocza wzgórza, rezerwat ornitologiczny „Dolina Ptaków” i najprzyjemniejszą w Kantonie (bo pustą) świątynię buddyjską Lendzen z pięknymi ogrodami.

• Park Yuexiu- lubimy chińskie parki więc skierowaliśmy swoje kroki do tego ogromnego zielonego kompleksu. OGROMNEGO! Można tu spotkać Chińczyków uprawiających wszelkie możliwe sporty i grających we wszystkie chyba gry, można tu też poczuć się jak w tropikalnym lesie. Jednak pod względem uroku park ten ustępuje miejsca zboczom Góry Baiyun. Weszliśmy na znajdujące się w parku wzgórze Yuexiu żeby zobaczyć zabytkową Wieżę Zhenhai z 1380 roku-  odhaczyliśmy, drugi raz byśmy tam nie poszli na pewno.

• Shangxiajiu Pedestrian Street czyli kantońskie centrum zakupowe i Benjing Lu Pedestrian Street będące centrum jedzeniowo- zakupowym. To trzeba zobaczyć żeby poczuć na własnej skórze (i głowie, która zaczyna pękać od zgiełku, tłoku, kupieckich nawoływań i kakofonii dźwięków po maksymalnie godzinie) co oznacza chiński konsumpcjonizm i jaka siła, poza eksportem, napędza tutejszą gospodarkę. Benjing Street prezentuje również wartości estetyczne dzięki przeszklonym fragmentom ulicy, przez które obserwować możemy zmieniająca się na przestrzeni wieków nawierzchnię- bardzo ciekawy pomysł na historyczną podróż w czasie.

Większość odległości pokonywaliśmy pieszo (tylko do podnóża góry Baiyun i dzielnicy wieżowców podjechaliśmy komunikacją miejską) dzięki czemu wciąż trafialiśmy w kipiące azjatyckością zaułki, na targowiska suszonych grzybów i owoców morza, uliczne garkuchnie, zagłębia KTV (czyli klubów karaoke) i „kartonowe ulice” gdzie Chińczycy przeładowują towar- miejsca, których nie potrafię teraz wskazać na mapie.

Byliśmy zaczepiani przez skuterowych taksówkarzy, handlarzy truskawkami i żebraków, zakrzykiwani przez odgłosy kipiącego wręcz życiem miasta. Na pewno tu jeszcze wrócimy bo bardzo nam Kanton przypadł do gustu.

I jeszcze specjalnie dla Was, krótki film „z widokiem” :-)

httpv://www.youtube.com/watch?v=peTMYsg-Jls

Podoba Ci się? Podaj dalej! Twoja rekomendacja bardzo mnie ucieszy.