PrzedChiny

Aaaaaa!!! Do wylotu dwa tygodnie! Zasypiając robię w myślach selekcję ubrań do spakowania i zastanawiam się nad datą imprezy pożegnalnej. Mnóstwo spraw do załatwienia- jestem w swoim żywiole! Jakich spraw? I co to w ogóle za wyjazd? Ano właśnie.

Za dwa tygodnie lecimy do Chin. Nie jest to jednak podróż- raczej czasowa emigracja. Nie jest typowy wyjazd- bardziej przeprowadzka. Głównym zapłonem całego tego bałaganu jest mój życiowy współużytkownik Niemen. To on dostał, jako młody zdolny polski inżynier- konstruktor, propozycję pracy dla niemiecko- chińskiej spółki. Jako, że ja już zdążyłam pożegnać się ze swoją ex- korpo i stałam właśnie na progu nowego życia zawodowego, decyzja była prosta: jedziemy! Tzn. myślę, że w każdej innej sytuacji zadecydowalibyśmy podobnie, bowiem czasowa emigracja, mająca ze względu na egzotyczne okoliczności charakter przygody, zawsze nas pociągała. Tylko pewnie proces decyzyjny trwałby dłużej niż kilka minut rozmowy telefonicznej. Od momentu kiedy padło (niemal sakramentalne) „tak” i został postawiony warunek: „Ola też jedzie” (jak ta muza bez której twórczy umysł się nie obejdzie), kilkakrotnie zmieniał się termin wyjazdu, długość pobytu, etc. Wreszcie dostaliśmy kontrakty na… rok! :-D Zawahałam się co prawda przez chwilę podpisując egzemplarz po chińsku (przez myśl przebiegło, że może to zgoda na oddanie organów za życia), ale ręka nie cofnęła się. Jedziemy!

Fakt, że jedziemy do Chin na kontrakt, czyni ten wyjazd całkowicie innym niż wszystkie poprzednie. Zasadnicza różnica to oczywiście czas. Będziemy w Chinach rok- to długi okres, pierwszy raz będziemy mogli wsiąknąć w odmienną kulturę, obserwować ją od środka, zawiązać prawdziwe przyjaźnie i spróbować znaleźć sobie własne miejsce w zupełnie odmiennym środowisku. Po drugie nie będziemy tam turystami ani podróżnikami, poza oczywiście 30-ma dniami urlopu, które zamierzamy bardzo intensywnie spożytkować: trip po Chinach, Laos, Wietnam, Kambodża, Filipiny? Na co tylko starczy czasu i fantazji.

W Chinach będziemy mieli status rezydenta i dość wysoki status społeczny. Wyższy niż w Polsce.  Będziemy mieszkać w ekskluzywnym hotelu na koszt firmy- pierwszy miesiąc w jednym z „the best of” Shenzhen. Biorąc pod uwagę, że na co dzień mieszkamy w kawalerce, najlepszym hotelem w jakim do tej pory byłam (oczywiście podczas wyjazdu służbowego z moją ex-korporacją) jest Hotel Warszawianka w Jachrance, a podczas wszystkich prywatnych podróży mieszkaliśmy zawsze w najtańszych hostelach, będzie to zupełnie nowy świat. Ha! I już jest temat na artykuł! Po miesiącu planujemy przenieść się do trochę skromniejszego apartamentu- dostajemy budżet i wolną rękę. Sama jestem ciekawa naszych decyzji i jak to chińskie gniazdko sobie wymościmy. Jedna z moich przyjaciółek śmiała się, że wkroczę w nowy świat, białych znudzonych „inżynierowych” spędzających czas na rozmowach przy hotelowym basenie. Hmm… Wiecie o czym rozmawiają? Ja też nie, ale jeśli się dowiem to na pewno o tym napiszę :-)

Bilety mamy zabookowane na 13-tego września (ciekawe czy Chińczycy jeszcze coś namieszają z datą), pierwszy przystanek: Szanghaj! Lecimy tam pozałatwiać  formalności, w tym zrobić wymagane chińskim prawem „miejscowe” (od „na miejscu”) badania. Będziemy mieli tam opiekunkę z biura, która pomoże nam założyć konta bankowe, kupić karty sim itp. Mamy nadzieję na trochę wolnego na zobaczenie miasta (akurat nasi znajomi z Polski tam będą! wciąż uwierzyć nie mogę jaki świat jest mały!), szanse są spore bo będziemy tam kilka dni, w tym weekend. Z Szanghaju już prosto do naszego nowego tymczasowego domu- Shenzhen.

Jak wygląda proces wizowy dla przyszłych rezydentów? Luksus zaczyna się już na tym etapie bo większość formalności załatwiają firmy uczestniczące i pośredniczące w kontrakcie (nie przywykłam żeby ktokolwiek robił coś za mnie). Nam kazano przygotować jedynie zestaw dokumentów: CV, dyplomy uczelni, potwierdzenie umiejętności zawodowych (takie specyficzne referencje), kilkanaście zdjęć i… test na HIV. Aktualnie w Chinach są załatwiane nasze zezwolenia na pracę, na podstawie których, w Polsce, przed samym wyjazdem dostaniemy roczne wizy.

A jak wyglądają nasze przygotowania? To prawdziwy obłęd! Listy rzeczy „do załatwienia, „do kupienia”, „do zorientowania się” na komputerze, w telefonach i w wersji papierowej. Ubezpieczenia, szczepienia, wynajem mieszkania, dentysta, opieka nad kotem, obiektywy, karty sd, rachunki, urzędy, przewodniki, filmy na długie monsunowe wieczory (słyszeliście chiński dubbing? no właśnie!), podstawowe leki i podstawy… chińskiego!

Lekcje chińskiego to (wciąż nie mogę zdecydować) najbardziej zabawny lub tragiczny element przygotowań. O 4 tonach w języku powszechnie nazywanym chińskim (czyli mandaryńskim) wiele słyszałam. Sylaba „ma” odpowiednio zaakcentowana, może oznaczać matkę, konia, konopie (!) a nawet czasownik „besztać”. Okazało się jednak, że dla nas to za mało! Odmian chińskiego jest wiele, w prowincji Guangdong, w której będziemy mieszkali, językiem obowiązującym jest kantoński, w którym tonów jest 6. Rozmówki Lonely Planet doskonale tłumaczą, rysują o co z tymi tonami chodzi. I ja, w teorii, wszystko rozumiem. Jednak gdy otwieram usta, wszystkie tony brzmią tak samo! Będzie zabawa. W Shenzhen dość dużo ludzi mówi po angielsku, ale to jest „dość dużo jak na Chiny” czyli cudzoziemcy, elita intelektualna i część młodych ludzi. Na pewno po angielsku nie mówią pracownicy  sektora usług i sprzedawcy. Czyli te grupy, z którymi podczas codziennego życia w Chinach stykać będziemy się najczęściej.

Rozpisałam się a czas goni. Uciekam sprzed komputera i jadę kupić walizkę. Backpackerski plecak tym razem zostaje w domu. Zupełnie inaczej jedziemy w zupełnie inny świat.

Nie chcesz przegapić żadnego wpisu? Kliknij TU i zapisz się do newslettera!

Podoba Ci się? Podaj dalej! Twoja rekomendacja bardzo mnie ucieszy.